Meccipuáluváruttâs

Meccipuáluváruttâs lii Áimutiettuu lájádâs adelem virgálâš váruttâs, mii almoot, ete enâduv kuškâm tiet tuulâ puállám- já levânemriskâ lii eromâš styeres. Meccipuáluváruttâs ääigi ávustuulâ rähtim lii kieldum, meid merkkejum tulâstâllâmsoojijn, já čuođâlmistee tooimâ kalga velttiđ.

Sämmilij päikkikuávlust meccipuálui riskâ kuoskât eromâšávt kuáttumenâmáid, luándu ekosysteemáid, kulttuurärbičuosâttuvváid já ellee kulttuurenâdâhân, moi vahâgittem hiäjusmitáččii ärbivuáválij iäláttâsâi hárjuttem já kulttuuräärbi siäilum. Lasseen iše lii távjá kuhes maađhij já luodâttes kiäinui tyehin. Meccipuáluváruttâs nuávdittem lii tienuuvt uási ovdâsvástádâslii maađhâšmist, mađhâšemtooimâst já siärváduv suoijâlmist – tot torvee sehe luándu já sämmilii kulttuurlii pirrâs.

Tastko virgáliih váruttâsah iä ain veltihánnáá juuvsâ tuođâlijd tiilijd (olmoošlii feeilâ máhđulâšvuotâ ovdâmerkkân tieđeetmist), mađhâšeijein váttoo meid tilefiättu já pirrâs aicâdem: koškes tiileest kalga ain nuávdittiđ stuárráb huolâlâšvuođâ já velttiđ tulâstâllâm, veikâ váruttâs ij liččii virgálávt vyeimist.